سکوت
تو می‌روی…
در دلم مراسم عزا برپاست…
من تو را دوستت داشتم
نگفته بودمت؟
شاید، فکر می‌کردم از نگاهم پیداست
از صدایم، از بیانم
از لبخندم وقت صحبت با تو
فکر می‌کردم از تمام اجزای چهره‌ام پیداست
تو می‌روی…
از مقابل دیدگانم
مثل ماه کامل که از دریا گذر کند
اشک در چشمانم مد می‌کند
مثل پرنده زخمی در قفس اسیر
قلب در سینه‌ام جنجال می‌کند
نگفته بودمت که وجودم به وجودت برپاست؟
شاید،
اما فکر می‌کردم از تک‌تک سلول‌هایم پیداست…
تو می‌روی…
چه کسی گفته ناگفته‌ها در سکوت پیداست؟
مطالعه بیشتر
معمای زندانی
نظریه بازی معرفی کتاب معمای زندانی نظریه بازی جان فون نویمان و قضیه بمب اتمی فرض کنید یک دانشمند دیوانه شما و عزیزترین فرد زندگیتان
مشاعر
مشاعر روی صندلی می‌نشینی و لپ‌تاپ را روی میز می‌گذاری. پیش‌تر هم همین‌جا نشسته‌بودی. اما الان اینجا چه‌کار می‌کنی؟ هیچ ایده‌ای نداری… صندلی و میز
دستبند
دستبند دستبند رو کشیدم و در رفتم. با دستبند مادرم مو نمی‌زد. یعنی باور نمی‌کنی، یک آن فکر کردم همونه. زد به سرم دیگه. یعنی
